قیرهای محلول از اختلاط قیر با حلال نفتی و یا روغن های صنعتی بدست می آیند. نوع و كیفیت قیرهای محلول به كیفیت قیرهای خالص اصلی، نوع و مقدار حلال بستگی دارد . هر اندازه مقدار حلال‌های نفتی در قیرمحلول زیادتر باشد، روانی آن بیشتر است. همانطور که بیان شد با توجه به نوع حلال مصرفی قیرهای محلول را به سه دسته، تند شكن ( قیر و بنزین)، كند شكن ( قیر و نفت سفید) و دیر شكن ( قیر و گازوئیل) تقسیم بندی می‌کنند.

۱) قیرهای زودگیر یا تندگیر (RC):

اگر از بنزین برای حل كردن قیر خالص استفاده شود، قیر محلول را زودگیر می نامند. زیرا حلال موجود در قیر در مدت كمی بعد از مصرف قیر محلول، تبخیر شده و قیر اصلی بر جای می ماند.

۲) قیرهای كندگیر (MC):

قیرهای كندگیر از حل كردن قیر خالص در نفت سفید تهیه می شود، كه سرعت تبخیر نفت از بنزین كندتر و طولانی تراست.

۳) قیرهای دیرگیر (SC):

قیرهای محلول دیرگیر را علاوه بر حل كردن قیر خالص در روغنها و حلالهای دیرگیر نفتی، مانند گازوئیل یا نفت سیاه، می توان مانند قیرهای خالص، مستقیمًا از تقطیر نفت خام بدست آورد كه در حالت اخیر، هنوز روغنهای حلال از آن جدا نشده است. گیرش كامل این قیرها بعد از مصرف ، مدت زمان زیادی طول می كشد.